गावतल्या बायका भाग १
३ वर्षांनी नामदेव आपला गावी आला होता. त्याचे गाव म्हणजे एक खेडेगाव होते. त्यांच्या गावातील तो धरून चौघेजण ३ वर्षापूर्वी नोकरीकरीता मुंबईला गेले होते.
चौघी शिक्षण जेमतेम आठवडी पास मुंबईला त्यांची हेल्परची महिला होती. जेम पगार सीमा ३ वर्षे पूर्ण गावी अनुभवे.....
चौघ फक्त नामदेवाचे विवाह बंधने. लग्नासाठी ३ दिवसांची सुटका करून तो गावी आला होता... नामदेवला नुक्ते २५ वे वर्ष लागले होते. त्याचे बाप लग्न करून द्या. गाव आधी तो 'नाम' होता.पण आता आराम करा. हावर तो 'नामदेव' होता. शहरी स्टाइलचे शर्ट पॅन्ट, केसेस कोंबडा, भीला गॉगल असा त्याचा शहरी थाट होता.....
मराठी कथा
येताना त्याने मुंबईतून अश्या काही गोष्टी आणल्या ज्याचा वापर केला. त्यांचे गाव म्हणजे खेडेगाव होते आणि तालुक्याचे गाव त्यांच्यापासून ५०
दूरवर त्यांच्या गावाला आधुनिक स्पर्श आला. त्याने आणलेली वस्तु पहायला लोक खास येत होते…
आपले शहर स्टाइलची धोक जमाव नामदेववर छाप पाडत होता. आता त्याने ३ महिने पूर्ण मजा आली निश्चय केला....
मुम्बईला जायच्या आधी त्याला नाम्या म्हणून उनाड समजलं तरी आता एक कमवता लायक माणूस होता.
नामदेव सुटकेवर आला आहे ही बातमी प्रसिद्धी होती. त्याच्याबरोबर जे मुंबई गेले होते. ती तिघांची लग्ने होती आणि त्यांच्या बायकांना नावदेवाचे कळले होते. तिघी २४/२५ वर्षे आणि ३ वर्षे त्यांचे नवरे दूर होते. नामदेवकडून आपल्या नवऱ्याची खुशाली कळेल म्हणून त्या तिघांना फार आनंद गावझाला होता.
गावरान कथा
ती तिघ कल्पना... ती त्यांच्या कुटुंबाची राहात होती आणि घरचं घरकाम करत होती देवाची आई पाच वर्ष वारली, तेव्हा आलटली नामपुरी होती कामाची कुटुंबाची बाई... सासू नामदेवची आई जीवलग मैत्रीणी होती. तेव्हा ती नामदेववर आपल्या मुलासारखे प्रेम करत होती. नामदेववार विचारणा सुनेला कल्पनाने त्यांच्या घरातल्या कामाची आई साक्षी ठेवली होती....
तिचदेवाची निवड, पण तीच कुळदेवाची नावाची घरात राहात होती... नवरा, मुंबई कामाकरीता होती... तो नसलेली कल्पनादेवाची एक वेळ घालवण्याची... तिची सासूतीच होती. तेव्हा ती पण नामदेवाच्या घराची खाची प्यायची पण झोपायला आपल्याच जायची....
दोघी म्हणजे सरला आणि यमाने नामदेवला जेवायला यंग आमंत्रण पाठवले होते.
आमंत्रण घेवून निरोपाने त्याला सांगितले, निवांतपणे तो नियमाने जाईल आणि त्यांच्या नवऱ्यांना दिले. तेव्हा त्यांना वाटा बघायला सांगा... इकडे नामदेवाच्या आईसाठी त्याच्या बाजूने बघायला बसली...मुंबईला नामदेव बायकांनी नियम 'तरबेज' मारला होता. जीवनातील ३ दिवस तो कामाठीपुऱ्यात चाळे असे.
तो गावी गावावर ती चाले त्याला आठवते.तो लग्नात आला होता. पण आता भाजप कधी करणार?....मग लग्न कधी होणार आणि तिच्या नावावर कधी प्रेम करणार...? त्या दिवशी तो सरलीकृत. जेव्हा तो तिच्या घरच्या आवारात शिरला तेव्हा ती आपली सोडवत चालली होती.
त्याला एका साधनेने ओळखले की तो नामदेव आहे. त्याला आदराने घर नेले आणि बसायला सांगितले.
पाणी तिला म्हणाली की 'तुम्ही बसा निवांत मी पोरांना फिरवतो'. ती गेल्याचे नाम खाटेवर आरामात... परतसरळ चकीत घडते. तसे आधी होते.
पण आता गेल्या तीन वर्षात ती सुचना 'गरगरीत' बोलली होती. तो हात खाटेवर उभा होता, तेव्हा त्याला हलवून जागा केली. नामदेव उठून बसला आणि सरला त्याच्यावर बसली. मग ती आपल्या नवऱ्याची विचारपूस करू आणि नामदेव तिला माहिती देवू.
मग सरला नामदेव म्हणाली, कीसरशी जेवून आता. तेव्हा तो म्हणाला. मग सरत्या घटकांसाठी बनूला. मध्ये तिला मुंबईबद्दल विचार करत होता आणि तिला उत्तर देत होता. नामदेवची नजर वाईट होती. सामान्य ते होते पण कोण ठाऊक तिला नजर आवडली होती. क्षणभर लक्षात आले दूर कोणा पुरुषाबरोबर तिला मजा आली.....
जनता तयार बसला नामदेव जेवायला. त्याला साधना सांगितले. मग सरला पण त्याच्याबरोबर जेवू. जेवता ती त्याला काही होती. ..जेवण नामदेव उठला आणि खाटेवर आरामात बसला. भांडी भांडी सरला आणि त्याच्या खाटेवर बसली. त्याच्यापासून २ हात दूरच बसली होती. मग सर आपल्या नवऱ्याबद्दल विचार
"कसे हायेत आमचे धनी ? त्यांना आठवडे हुते ? "
"सखाराम... येकदम मजेत ना... पण तुझी आठवण काढतो...."
"इश्श...." सरला लाजत म्हणाली.
"अग खरच!... खोट सांगत नाही...जो शिवाय राहा त्याचं मनच नाही...... नामदेव हसत तिला म्हणाला.
मराठी चावट कथा
"हो... ३ वरीस नाही... मला..." सरल लटके म्हटले.
'आगं काम खूप यान्हायी घटना...'
"मग कधी अंक ते?"
"आजून साहीन यायलाच नाही त्याला...."
"मग तुम्हाला दयाळूपणे?" सरलाने नाराज होत म्हटले.
"आग मला लगीन करायचय... तवा सुटती..."
"त्यांना पण काही कारण सांगून व्यक्ती भेटू शकत नाही?"
"अग वाटतं... रोज तुझी आठवण काढतो....."
"चला! काहितरीच..."
"अग हो !...वेळाच्या त्याला लागत नाही.तळमळत असतो तुला...तो की, फक्कड बाई आहे ती!
"इश्श!" सरलाने लाजून म्हटले.
"इश्श काय... आम्ही आपलं नवलाईने त्याला इचारत असतो..."
"काय?"
"हेच... की 'फक्कड' म्हणजे काय रे...?"
"मग?... काय सांगतो?"
"तो सांगतो... तुम्हाला काय... कसे..." नामदेवने हसत म्हटले.
"अय्या, कायतरीच काय... पण बोलता हो तुम्ही.
तो... समद सांगतो तुम्हाला?"सरलाने आश्चर्यचकित केले. पण तिला गुडगुल्या होत होत्या.
"हो!... आगदी समदं..."
"मग?... तुम्ही काय विचार करता?"
'आता आमी काय विचार करणार? आम्ही तुम्ही बसतो.... तो चार्ट तारीफ करतो तर तुम्ही सुरक्षित असाल ? "खाजवत... आमच टक्कूर ग...
"मग सुरक्षित हाये मी?"
"तो पक्षी लाय भारी हं. आता इतर 'कामात' चूक हाय ते कळलं नाही..." नामदेवने सुचकपणे बोललं..... "लई उत्सुकता हाय का, मी किती जाणून घ्यायची?" रोधात म्हटले.
आता मात्र नामदेव म्हणाला,बरमग... निघतो मी आता." असे बोलून नामदेवने उठण्याची अँक्टिंग केली.
सरला म्हणाली,अहो अजून वेळ..."
"का? काय होणार हाय?"
"अहो. माझीच गोष्ट..."
"तुझा ये गं... पण मला वजन त्यान?... माझा काय वेळ फुकट जाईल
"तुम्हाला काय पाहिजे?..." सरलाने बेधडक विचारले.
नामदेव म्हणाला, "काय पाहिजे... आता जे तुझा धनी सांगा तुझ्याबद्दल... ते पहायला तर बरं होईल..."
गावतल्या बायका भाग २➡️
No comments:
Post a Comment